stichting K.A.D.E.: januari 2013

1. Pedro Barinho (74), Hooiberg

Oud-docent Technische School J.F. Kennedy

Kennis van geneeskrachtige planten. Plant nog steeds in 150 jaar oude landbouwgrond van zijn familie. Van de 14 zijn er nog 3 over, allen met de landbouw opgebracht. Zorgt voor zijn zuster (96). Dezelfde gebeurtenissen. Huurterrein is of wordt opgezegd. Geen overleg mogelijk. Onverwachts rammen machines een weg door het landbouwgebied. Oude bomen, vruchtbare grond, bouw- en irrigatiemateriaal, alles wordt weggevaagd. Mike Eman twee keer gebeld. Die verwijst naar minister Sevinger (DIP). Het komt even in het nieuws. Daarna niets meer. De kavel waar Pedro zijn schapen houdt en de mangoboom heeft staan, moet op zijn minst voor hem behouden blijven.

Shoco, nationaal symbool en bedreigde diersoort.
Ook de shoco's bij Pedro in Hooiberg worden, net als in Pos Chikito,
bedreigd door rucksichtlose verkavelingsplannen
waarbij landbouwterreinen binnen de bebouwde kom
kaalgeslagen worden

Pedro Bareno is al jaren lang
producent van biologisch vlees

Pedro Bareno vreest dat nog meer van zijn oude waardevolle bomen

vernield zullen worden door verkaveling van zijn landbouwgebied.

Zoals deze kalebasboom.

Dwars door de cunucu van familie Bareno, 150 jaar oud,

werd met een machine een toegangsweg geforceerd door de overheid.

Pedro Bareno bij de waardevolle bonchi kinchoncho

(bodemverbeteraar)

Deze mangoboom, nog door zijn vrouw geplant,

hoopt Pedro Bareno te behouden

2. Kirsten Arndt, Pos Chikito

Cas Animal, hondenopvang en dierenambulance

Hier enkele foto's van Kirsten in betere tijden (voor 2013) met verschillende dieren die ze heeft gered.

Een zeer zieke pelikaan werd op zee gevonden.

Kiki heeft hem naar een dokter gebracht die gespecialiseerd is in het genezen van vogels.

De andere mensen op de foto hierboven heeft Kiki bereid gevonden een hondje te adopteren.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

2013 Cas Animal krijgt al twaalf jaar geen medewerking van de overheid. Heeft een projectdossier klaar voor de bouw van een dierensanctuarium in Noord, waar met name verwaarloosde en zieke honden worden opgevangen. Wacht al zes jaar op vergunning om op eigen terrein te beginnen met de bouw. Vangt nu vooral honden thuis op (plm 50). Dit geeft overlast voor de buurt (woonwijk). Er worden stenen gegooid door de ruiten van haar huis met kennel, of anderszins heeft ze vandalisme / pesterijen te verduren van buurtbewoners. Hier had de overheid al lang moeten ingrijpen.

Al heeft mevrouw Arndt pijn in de rug of is ze moe, ze staat altijd klaar voor zelfs de krepeergevallen. Haar motto: Al is er maar een sprankje leven in een dier, dan moet het geholpen worden. In de loop der jaren is ze steeds meer onder druk komen te staan, doordat de overheid alles op zijn beloop laat. Dit is op den duur fysiek en geestelijk niet vol te houden. Directe ondersteuning is gewenst.

Ook zwaar mishandelde honden, die bijvoorbeeld met bijtend gif zijn behandeld tegen ongedierte, en daardoor hun normale vacht zijn verloren, komen soms bij Kirsten terecht. Ze kunnen op Kirsten rekenen.

De ramen worden ingegooid, het heeft geen zin om die steeds te repareren.

Kirsten is de laatste hoop voor deze gedumpte/verwaarloosde honden.

Zonder haar worden ze afgemaakt.

3.Brigilio Geerman (Buchi), Pos Chikito

15 jaar werkzaam in het onderwijs, 11 jaar bij arbeidszaken

2007 met VUT

Zorgt al jaren voor vlees van biologische kwaliteit. Varkens, geiten, schapen, kippen.

Vanaf 1950 is zijn familie duurzaam producent van biologisch vlees. Zijn familie zijn de eerste bewoners van de wijk, maar hebben praktisch al hun landbouw- en veeteeltgronden moeten inleveren. Vraagt al 20 jaar om zijn laatste werkterrein te behouden. Overheid wil dit verkavelen voor woningen. Butchi heeft er jaren over gedaan om het terrein handmatig geschikt te maken en daarbij de bomen (schaduw, koelte) te sparen. In 1996 wordt zonder overleg zijn huurovereenkomst opgezegd. Butchi leeft nu al jaren in onzekerheid, maar heeft toch al 15.000 AFL geinvesteerd in de bouw van een nieuw verblijf voor zijn schapen en kippen. Heeft, indien de overheid hem het veeteeltterrein laat behouden, plannen voor tuinbouw en een vogelreservaat. Heeft twee keer tevergeefs gepraat met de huidige minister president Mike Eman.

Door verstedelijking komt de loopruimte van Buchi's dieren

in het gedrang

Aan het einde van de dag

gaan de schapen van Brigilio de stal in.

Onlangs zijn er toch nog 40 schapen gestolen

In de verkavelingsplannen is geen rekening gehouden

met kleinschalige veeteelt.

Het terrein, door Buchi handmatig schoongemaakt,

waarbij de bomen gespaard zijn gebleven (schaduw en koelte)

voor dier en mens, wordt al vele jaren door verkavelingsplannen bedreigd.

4. Roberto Geerman, Pos Chikito

Afgestudeerd microbioloog.

Heeft vanaf vroege jeugd te maken gehad met de pluimvee-activiteiten van zijn familie. Houdt zich bezig met varkensfokkerij en pluimvee (kippen). Ook bij Roberto zegt de overheid zijn huurgrond op zonder overleg. Op (...datum) wordt zijn veteeltterrein door de overheid verwoest. Hij heeft veel werk gehad aan het opbouwen van zijn stallen en noemt het de zwartste dag van zijn leven. Van de 35 varkens heeft hij er nu nog maar een over. Roberto wenst op zijn minst een ander terrein voor varkens en pluimvee.

Op weg naar het kaalgeslagen veeteeltterrein

van Roberto Geerman

De door de overheid verwoeste ingang van het terrein

Van de 35 varkens is er nog een over

5. MEVROUW MAGRIET GEERMAN,

PETRA JACENTA GEERMAN EN JULIA MARIA GEERMAN, POS CHIKITO

Kunnen niet bij hun eigendomsterrein komen. Er moet hiervoor een weg worden aangelegd,

maar de overheid werkt al vijf jaar niet mee, omdat de overheid dit terrein als groengebied beschouwt. Is hier sprake van willekeur, in plaats van duurzame ontwikkeling (de mens centraal)?

6. COBY WERLEMAN (63), POS CHIKITO

Oud-sociaal en nu groen ondernemer (als hobby) Coby Werleman, inmiddels gepensioneerd, had vroeger de garage van zijn vader overgenomen. Mensen op Aruba verplaatsen zich vooral per auto en konden toen voor een redelijke prijs terecht bij de garage voor reparaties. Ook konden de mensen hier vroeger zelf sleutelen. Coby hielp ze daarbij. Op de volgende foto's zien we dat Coby momenteel op kleinschalige wijze dieren houdt. De manier waarop er interactie plaatsvindt tussen hem en zijn dieren verrijkt de kwaliteit van zijn leven. Ook rond het terrein van Coby wordt geen rekening gehouden met zijn activiteiten in de ruimtelijke ontwikkelingsplannen. Rond hem neemt de verstedelijking toe en de leefruimte voor de dieren wordt steeds kleiner. Het terrein achter zijn stallen, dat niet meer bebouwd wordt, wil hij graag terug om weer meer dieren te kunnen houden, zoals vroeger. Hij heeft hier een aanvraag voor gedaan, maar het terrein, dat niet bebouwd zal worden, wordt hem niet toegekend. Na Rio +20 zou de overheid ook deze gepensioneerde dragers van de groene economie moeten ondersteunen.